-
1 zbrojnie
с оружием в руках;wystąpić \zbrojnie выступить с оружием в руках
* * *сору́жием в рука́хwystąpić zbrojnie — вы́ступить с ору́жием в рука́х
См. также в других словарях:
zbrojnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} używając siły wojskowej; walcząc, prowadząc wojnę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wystąpić zbrojnie przeciwko sąsiedniemu państwu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wystąpić — dk VIa, wystąpićpię, wystąpićpisz, wystąpićstąp, wystąpićpił występować ndk IV, wystąpićpuję, wystąpićpujesz, wystąpićpuj, wystąpićował 1. «wyjść przed linię jakiejś grupy osób, poza obręb czegoś, postąpić naprzód» Wystąpić z szeregu, z tłumu.… … Słownik języka polskiego
zbrojnie — «z bronią w ręku; walcząc, prowadząc wojnę» Wystąpić zbrojnie przeciw komuś, przeciwko czemuś … Słownik języka polskiego
występować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, występowaćpuję, występowaćpuje {{/stl 8}}– wystąpić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, występowaćpię, występowaćpi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wychodzić, wysuwać się naprzód z… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
miecz — m II, D. a; lm M. e, D. ów a. y 1. «broń sieczna o prostej głowni i rękojeści, zwykle obosieczna, używana od epoki brązu do XVI w.» Krótki, ostry, goły, obnażony miecz. Miecz rycerski, katowski. Ostrze, głowica miecza. Dobyć miecza. Przypasać… … Słownik języka polskiego
wydać — 1. Wydać bitwę, wojnę itp. «wystąpić zbrojnie przeciw komuś, zmusić kogoś do podjęcia walki zbrojnej»: Rzymianie zapewne zechcą przed wydaniem bitwy odpocząć po spiesznym marszu, zajmą polankę, a wtedy powstańcy, ukryci w gajach, zajdą im tyły. H … Słownik frazeologiczny
wydawać — 1. Wydać bitwę, wojnę itp. «wystąpić zbrojnie przeciw komuś, zmusić kogoś do podjęcia walki zbrojnej»: Rzymianie zapewne zechcą przed wydaniem bitwy odpocząć po spiesznym marszu, zajmą polankę, a wtedy powstańcy, ukryci w gajach, zajdą im tyły. H … Słownik frazeologiczny
chwytać — ndk I, chwytaćam, chwytaćasz, chwytaćają, chwytaćaj, chwytaćał, chwytaćany chwycić dk VIa, chwytaćcę, chwytaćcisz, chwyć, chwytaćcił, chwytaćcony 1. «brać, ujmować kogoś, coś szybko (np. rękami, pazurami, zębami, dziobem, narzędziem); łapać»… … Słownik języka polskiego
zwrócić — dk VIa, zwrócićcę, zwrócićcisz, zwróć, zwrócićcił, zwrócićcony zwracać ndk I, zwrócićam, zwrócićasz, zwrócićają, zwrócićaj, zwrócićał, zwrócićany 1. «skierować w jakąś stronę; ustawić coś jakąś stroną ku czemuś; skręcić, wykręcić w jakimś… … Słownik języka polskiego
postawić — dk VIa, postawićwię, postawićwisz, postawićstaw, postawićwił, postawićwiony 1. «stawiając umieścić gdzieś jakąś rzecz (rzadziej osobę) we właściwej dla niej pozycji; ustawić» Postawić wazon z kwiatami na stole. Postawić laskę w kącie. Postawić… … Słownik języka polskiego